Kącik Rodzica

CZEGO DZIECI NAM NIE MÓWIĄ...

 

1. Nie krzycz na mnie. Boję się wtedy Ciebie i myślę, że skoro na mnie krzyczysz to ze mną musi być coś nie tak.

 

2. Słuchaj mnie. Kiedy opowiadam Ci o tym, co dla mnie ważne, patrz mi w oczy. Czuję wtedy, że ja i moje sprawy są dla Ciebie ważne.

 

3. Pozwól mi dorastać w moim własnym tempie. Nie zmuszaj mnie do robienia rzeczy, na które jeszcze mam czas. Pamiętaj, że jestem dzieckiem i najlepiej odkrywam świat poprzez zabawę.

 

4. Uwielbiam, kiedy spędzasz ze mną czas. Jesteś w dobrym humorze, bawisz się ze mną, śmiejemy się i tworzymy piękne wspomnienia, do których jako dorosły będę z przyjemnością wracał.

 

5. Nie porównuj mnie do rodzeństwa czy rówieśników. Czuję się wtedy gorszy, a tak bardzo potrzebuję Twojej akceptacji.

 

6. Przytul mnie kiedy jest mi smutno. Pozwól mi płakać. Nie mów mi, że chłopcy nie płaczą, że jestem beksą i że powinienem być w dobrym nastroju. Moje uczucia są prawdziwe. Tak samo jak Twoje.

 

7. Naucz mnie dbania o swoje potrzeby. Wyśpij się, odpocznij, realizuj swoje zainteresowania, spotykaj się z przyjaciółmi. Pokaż mi, że bycie rodzicem i spędzanie czasu z dzieckiem może być źródłem radości. Naprawdę nie chcę widzieć jak cierpisz i poświęcasz się dla mnie, a później jesteś zdenerwowany i sfrustrowany. Martwię się wtedy, że to przeze mnie.

 

8. Bądź przy mnie kiedy się boję. Nie wyśmiewaj się z moich dziecięcych lęków. Powiedz mi, że też kiedyś bałeś się ciemności i pozwól mi trzymać latarkę przy poduszce.

 

9. Kochaj mnie dlatego, że jestem. Nie dlatego, że szybko biegam, recytuję wiersze i jestem „grzeczny”. Kochaj mnie także wtedy kiedy popełniam błędy i potrzebuję Twojego wsparcia. Potrzebuję być pewny, że kochasz mnie także wtedy kiedy coś mi nie wyjdzie.

 

10. Okazuj miłość swojemu partnerowi/ partnerce. To od Was uczę się rozwiązywania konfliktów, radzenia sobie z trudnymi sytuacjami oraz zrozumienia czym jest prawdziwa miłość.

 

11. Pamiętaj, że najprawdopodobniej przejmę Twoje przekonania o mnie samym, o innych ludziach, o życiu. Znajdź czas, aby zastanowić się, czy Twoje przekonania są prawdziwe i czy będą mi służyć. Jeżeli myślisz, że ludzie są źli i wykorzystują innych, w życiu będzie mi trudniej i będę nieufny.

 

12. Wiem, że kochasz mnie i starasz się dla mnie ze wszystkich sił. Pokaż mi, że gorsze dni i drobne potknięcia są częścią życia. Wyciągnij wnioski, zadbaj o swoje samopoczucie i wybacz sobie. Dzięki temu nauczę się reagować podobnie.

 

13. Uśmiechaj się do mnie. Twój szczery uśmiech działa na mnie kojąco. Czuję się wtedy bezpieczny i kochany.

 

 

Ćwiczenia usprawniające percepcję wzrokową

Coraz częściej w zaleceniach poradni psychologiczno-pedagogicznych pojawiają się ćwiczenia rozwijające spostrzegawczość wzrokową. Nie trzeba jednak posiadać opinii z poradni, by wraz z dzieckiem wykonywać ćwiczenia warunkujące powodzenie w zakresie czytania i pisania.

Symptomy, które mogą wskazywać na trudności w obszarze percepcji wzrokowej:

• dziecko z trudem zapamiętuje kształty liter i cyfr,
• niechętnie rozwiązuje zadania polegające na szukaniu różnic między obrazkami,
• nieprawidłowo tworzy kompozycje według wzoru, a jego rysunki są ubogie w szczegóły,
• trudności dotyczą odtwarzania szlaczków i figur geometrycznych.

Przykłady ćwiczeń:

• Szukanie różnic pomiędzy dwoma podobnymi obrazkami, różniącymi się kilkoma szczegółami
• Zapamiętywanie przedmiotów – pokazujemy dziecku drobne przedmioty, zapamiętuje je, a po zasłonięciu przez nas – wymienia.
• Układanie obrazka z pociętych części.
• Układanie według podanego wzoru patyczków, klocków, wyciętych figur geometrycznych.
• Segregowanie figur ze względu na wielkość, kolor, kształt.
• Układanie historyjek obrazkowych. Opis obrazków zgodnie z kolejnością zdarzeń.
• Lepienie z plasteliny lub formowanie z drutu liter.
• Wyszukiwanie wyrazów z jednakową literą.
• Uzupełnianie brakujących liter w wyrazach.
• Domina obrazkowe – szukanie pary takich samych obrazków.
• Domina literowe oraz sylabowe – szukanie pary takich samych liter/ sylab.

​Powyższe ćwiczenia są formą zabawy z dzieckiem i przynoszą wysokie rezultaty, kiedy są wykonywane systematycznie.

 

---

 

Nauka pisania może być świetną zabawą!

Umiejętności ruchowe konieczne do wyćwiczenia płynnego pisania wykształcają się zanim dziecko idzie do szkoły. Jak dowodzą badania specjalisty od sensomotoryki, eksperta marki Stabilo Doktora Christiana Marquardt’a, nie są one jednak właściwie wykorzystywane. Tymczasem nauka pisania może być świetną zabawą, do której dziecko z radością się dołączy.Nauka pisania zawsze sprawiała dzieciom problemy. Tymczasem rysując od wczesnego wieku nasze pociechy nabierają zdolności prowadzenia ręki w swobodny sposób. Utrwalają się ruchy takie jak: kreślenie linii pionowych i poziomych, okręgów (przeciwnie do wskazówek zegara).W oparciu o te umiejętności, można gładko przejść do nauki liter. Według badań niemieckiego eksperta Doktora Christiana Marquardt’a naukę pisania powinno się więc opierać o te predyspozycje i wykorzystywać je, zamiast wpajać na siłę szereg niezrozumiałych reguł. Oznaką prawidłowego pisania jest automatyczny sposób, w jaki poruszamy dłonią. Ruchy te charakteryzuje równy rytm oraz stopień powtarzalności, są płynne i nie wymagają czasu ani wysiłku – tłumaczy Marquardt. Dzieci uczące się pisać, kiedy rysują wykonują ruchy bardzo płynne – tworząc linie czy koła. Kiedy jednak pracują nad literami, które mają kształt nieznany, zaczynają kopiować je kawałek po kawałku. Te kontrolowane ruchy, uniemożliwiając wspomnianą płynność, wpływają na tempo pisania oraz ściskanie dłoni. Im lepiej dzieci radzą sobie z pisaniem, tym mniej kontrolują swoje ruchy i zaczynają pisać automatycznie.

Wnioski te warto wykorzystać w nauce, łączyć rysowanie i pisanie. Dzieci uczące się pisać, muszą powtarzać określone czynności i ruchy. Trzeba również wiedzieć, że nawyki w pisaniu dzieci leworęcznych są inne niż dzieci praworęcznych. Ważne jest, aby przygotować dziecku odpowiednie miejsce do pracy:

a) dla leworęcznych

• światło powinno padać na biurko z prawej strony
• dziecko powinno siedzieć z lewej strony biurka
• zakup odpowiednich dla dzieci leworęcznych przyborów szkolnych

b) dla praworęcznych

• światło powinno padać na biurko z lewej strony
• dziecko powinno siedzieć z prawej strony biurka
• zakup odpowiednich dla dzieci praworęcznych przyborów szkolnych.

Przybory szkolne

Wbrew pozorom przybory szkolne dedykowane lewo lub praworęcznym mają olbrzymie znaczenie. Prowadzone badania z ergonomii określiły, że jest wiele czynników mających wpływ na pisanie. Przygotowując ekspertyzy specjalistyczne, dotyczące ergonomii produktów, Dr Górska Prezes Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego, ocenia dane sprzęty powszechnego użytku pod kątem poniższych zasad konstrukcji:

• siła, wielkość i położenie powinny odpowiadać możliwościom biologicznym użytkownika
• kierunek ruchu powinien być zgodny z oczekiwanym
• kształt i forma powinny odpowiadać krzywiznom fizjologicznym ciała
• faktura materiału, z którego wykonany jest wyrób, powinna sprzyjać pewności chwytu
• materiał powinien być łatwy do utrzymania w czystości
• wymiary powinny być zgodne z cechami antropometrycznymi użytkownika
• kolorystyka i harmonia kształtu powinny zaspokajać potrzeby estetyczne użytkownika.

Proszę pamiętać, że  ćwiczenia powinny być wykonywane w atmosferze zabawy i śmiechu, aby dziecko zrelaksowało się. Dzięki dobremu nastrojowi, pociecha nie będzie przejmowała się porażkami i przezwyciężymy jej strach przed niepowodzeniami w malowaniu i pisaniu. Dodatkowo zawiąże się między Wami nić emocjonalna, która wpływa na socjalizację i rozwój dziecka. Ważne jest, abyście  w tych zabawach nagradzali wysiłek pociechy. Jego praca włożona w rysunek, pisanie musi zostać doceniona. Niepowodzenia można obracać w żart i wspólnie się pośmiać, ale nie naśmiewać się. Po serii ćwiczeń, można wrócić do nauki pisania.

---

 

Zdania, które warto mówić dziecku:

 

Bądź sobą.          Jesteś ważny.              Podziwiam Cię.             Jesteś tego wart.           Jesteś kochany.       Zgadzam się z Tobą.   

 

           Bądź z siebie dumny.            Zadawaj pytania, dobrze jest być ciekwaym.      Wierzę Ci.       Słucham.       Świetnie wyglądasz.   

 

Tak się cieszę, że tu jesteś.        Najważniejsze, aby lubiły Cię osoby, które są dla Ciebie ważne.     Zastanawiam się o czym myślisz.

 

Wszyscy popełniamy błędy.           Lubię spędzać z Tobą czas.       Uwielbiam Twoją kreatywność.    Twoja opinia jest dla mnie ważna. 

 

  Kocham Cię.

 

Proszę o tym nie zapominać, każde dziecko powinno to usłyszeć.

Dzięki temu będzie bardziej pewne siebie, co przekłada się na większą wiarę w siebie.

 

Większa wiara w siebie = umiejętność nawiązywania relacji interpersonalnych, ciekawość śwaiata,

a także zdecydowanie łatwiejsze radzenie sobie z trudnościami.

 

Pozytywna samoocena to klucz do szczęsliwego życia.

 

---

                               Podsumowanie pierwszego miesiąca.

Miniony miesiąc upłynął nam na poznawaniu siebie. Zaczynamy rozumieć, co to są DOBRE MANIERY, KOLEŻEŃSKOŚĆ oraz ODWAGA i BEZPIECZEŃSTWO. Wiemy jak bardzo są one ważne dla nas i dla innych. Chcemy być dobrze wychowani, koleżeńscy, odważni i bezpieczni.

Stworzyliśmy Kodeks Przedszkolaka – ustalaliśmy zasady, które obowiązują w naszej grupie, aby wszyscy czuli się dobrze i bezpiecznie. Poznaliśmy kilka zabaw, dzięki którym lepiej się poznaliśmy i stworzyliśmy miłą atmosferę w grupie. Nauczyliśmy się pierwszych piosenek: „Krasnoludki”, „Planeta dzieci”. Czujemy się gospodarzami naszej sali, więc dbamy o ład i porządek oraz uczestniczymy w dekorowaniu sali.

Uczymy się orientować w schemacie własnego ciała, różnicować prawą i lewą stronę, aby świadomie poruszać się w przestrzeni; wiemy, co oznaczają pojęcia: przed, za, nad i pod. Dzielimy słowa na sylaby i umiemy policzyć liczbę sylab w wyrazie. Umiemy globalnie przeczytać m.in. swoje imię oraz policzyć głoski w wyrazie. Znamy obraz graficzny liter: O, o, A, a. Znamy numery alarmowe i wiemy, gdzie zgłosić się o pomoc w trudnej sytuacji.

 

Od początku należy uczyć dzieci stosowania zwrotów grzecznościowych, czekania na swoją kolej, właściwego zachowania się przy stole i w miejscach publicznych, dlatego:

- warto rozmawiać na temat wartości, jaką są dobre maniery, koleżeńskość, odwaga, właściwe odnoszenie się do rówieśników i dorosłych,

- ważne jest, żeby przedszkolaki były miłe, nie dokuczały sobie i nie wyśmiewały ze słabości i pomyłek innych, warto ćwiczyć mówienie sobie miłych słów, uczyć wyrozumiałości dla cudzych słabości i błędów,  jeżeli ktoś się pomyli, warto pamiętać, aby przedszkolaki nie reagowały śmiechem lub krytyką – każdy może przecież się pomylić,

- należy często przypominać podstawową zasadę, że kiedy Pani mówi – to dzieci słuchają i nie rozmawiają ze sobą (w trakcie trwania zajęć na dywanie i przy stoliku nie wolno rozmawiać z kolegą/koleżanką) - jeżeli chcesz coś powiedzieć lub odpowiedzieć na zadane przez Panią pytanie to zgłoś się (podnieś do góry rękę),

- warto przypominać przedszkolakom, w czym są dobre i w czym mogą pomóc innym,

- warto wdrażać do samodzielnego rozwiązywania konfliktów, pójścia na kompromis, gdzie obie strony wypracowują rozwiązanie,  nauczyciel staje się mediatorem,

- należy przypominać dziecku, kiedy należy się skupić i pracować, a kiedy jest czas na swobodną zabawę.

 

Odważne dziecko to takie, które ma poczucie własnej wartości, dlatego, aby nauczyć dziecko odwagi cywilnej, należy:

- traktować je podmiotowo,

- szanować jego autonomię i prawo dokonywania wyborów,

- zachęcać do podejmowania samodzielnych decyzji,

- uczyć własnej samooceny przez pokazywanie mocnych stron,

- uczyć przyznawania się do swoich błędów i brania za nie odpowiedzialności,

- uczyć uzasadniania i obrony własnego zdania, a jednocześnie szanowania odmiennego zdania innych,

- uczyć śmiałego głoszenia swoich poglądów,

- zachęcać do zdobywania nowych doświadczeń, wówczas rozwija się u dziecka wiara we własne możliwości i będzie odważnie stawiać czoło nowym wyzwaniom.

 

Bezpieczeństwo i zdrowie są jednym z najważniejszych zadań, dlatego warto:

- omawiać z dzieckiem zagrożenia, na które mogą być narażone,

- uczyć je odpowiedzialności za ich działania i przewidywać skutki tych działań,

- uwrażliwiać na prawidłowe zachowania na drodze i zaznajamiać z podstawowymi przepisami ruchu drogowego,

- często przypominać zasady bezpieczeństwa, które obowiązują w trakcie grupowych spacerów,  idziemy para za parą – nie wychylamy się z kolumny i nie wyprzedzamy,

- uwrażliwiać na prawidłowe zachowania w kontakcie z obcym człowiekiem,

- zapewnić emocjonalny dobrostan, poczucie bezpieczeństwa,

- czytać książki, opowiadania i wiersze oraz rozmawiać na temat ich treści,

- wspólnie śpiewać piosenki,

- przytulać, wspierać, pozytywnie nastawiać.